"365 obiadów poznańskich babci Moniki" - recenzja książki

Otrzymałam w prezencie kiedyś książkę: "365 obiadów poznańskich babci Moniki". Trochę przeleżała na półce, bo ostatnimi czasy wymyślam raczej własne przepisy. Ale niedawno zdjęłam ją z półki i postanowiłam ją przejrzeć i coś przygotować;) 

Najciekawsze jest to, że książki nie napisała babcia Monika...

W notce rozpoczynającej książkę czytamy:

"Codziennie w „Expressie Poznańskim” i w Radiu Plus spotykaliście się z Babcią Monika. Na gazetowych łamach i falach eteru gotowała tanie i tradycyjne obiady poznańskie.

Smutna wiadomość dla licznych Radiosłuchaczy, Czytelniczek i Czytelników Babci Moniki: Babcia ta nie istnieje. Stworzyli ją dwaj dziennikarze „Gazety Poznańskiej” - i to właśnie Waldemar Kurowski oraz Andrzej Niczyperowicz są autorami radiowych i gazetowych obiadów, zebranych w tej książce.
Waldemar Kurowski - poznaniak z dziada, pradziada - jest znakomitym kucharzem, laureatem wielu konkursów kulinarnych i zwycięzcą festiwali w grillowaniu i potrawach z ziemniaków.

Andrzej Niczyperowicz, poznaniak z kresowymi korzeniami, jest wicemistrzem Polski w grillowaniu oraz Kucharzem Medialnym (w finale warszawskim pokonał poznańską kaczką z pyzami 33 ekipy radiowe, prasowe i telewizyjne).

Przepisy obu autorów, którzy czerpali je z doświadczenie własnych oraz życzliwych konsultacji i podpowiedzi uzdolnionych kulinarnie mieszkańców Pyrlandii, zgromadziliśmy w „365 obiadów poznańskich babci Moniki”. To pierwsze tego rodzaju przedsięwzięcie. Dotąd potrawy poznańskie nie doczekały się wydania książkowego. Nieliczne akcenty dotyczące kuchni poznańskiej można jedynie znaleźć w rożnych książkach kucharskich."

Układ książki. 

Wstęp traktuje o pyrach (ziemniakach) - ukochanych przez poznaniaków - oraz historii ziemniaków i potrawach, które można z nich zrobić.

Przepisy podzielone zostały na cztery części, według pór roku i odpowiednio na każdy dzień tygodnia - bardzo oryginalny pomysł, nie spotkałam się do tej pory z takim układem w książkach kucharskich.

Następnie zamieszczono dodatki i surówki do dań obiadowych, typowe poznańskie kompoty oraz sosy i dipy. 
Potrawy wigilijne i wielkanocne umieszczone są osobno. 
Co ciekawe, wszystkie proporcje składników przewidziane są na cztery osoby; w wypadku, gdy jest inaczej, zaznaczone jest to w przepisie.

Jedyne co może przeszkadzać to dosyć długie opisy sposobu wykonania potraw, czego osobiście nie lubię (wolę gdy przepis jest jasny, krótki i zwięzły). 

Prezentowane przepisy kulinarne czytamy jak opowieść lub bloga, np.  "Na rynku wypatrzyłam piękną, jesienną fasolkę szparagową..." albo: "Kupiłam dziś piękny udziec wołowy, pokroiłam na cienkie plastry i rozbiłam..itd.".  

W dalszej części książki, można zapoznać się ze słowniczkiem pyrlandzko - polskim (starą gwarą poznańską, która w przypadku większości wyrazów nie jest już obecnie używana).

 

"W antrejce (przedpokój)

na ryczce (mały stołek)

stały pyry w tytce (torebka papierowa).

 przyszła niuda (świnia)

 spucła pyry (zjadła)

 a w wymborku (wiadrze)

myła giyry (nogi)"

 

 

W końcowej części dla ułatwienia wyszukiwania potraw podano je w dwóch alfabetycznych spisach (z podziałem na zupy i drugie dania).

 

Książkę zamyka kilka pustych stron przeznaczonych na nasze przepisy i notatki. Dołączona jest przyczepiona zakładka, która ułatwia nam zaznaczanie. 


Książka zapowiada się obiecująco...wydaje mi się, że jest to ciekawa pozycja zarówno dla tych, którzy chcieliby zapoznać się z kuchnią poznańską, jak i dla tych, którzy chcieliby znaleźć ciekawe przepisy na każdy dzień roku. 
Z taką książką chyba nie powiemy już "Nie wiem co dziś ugotować na obiad";) 

Strony: 432
Wydawnictwo: "Chronica" Agencja Wydawniczo-Reklamowa
Wydanie: I
Oprawa: twarda
Cena: 34 zł

Potrawy, które zrobiłam na podstawie przepisów z tej książki:

 

Zrazy wołowe po poznańsku

Szare kluchy ze skwarkami 

Gotowana kapusta kwaszona do obiadu